In onze reeks ‘Schoenen on den oak’ gaven Arne De Keyser en Jeroen De Lamper er de voorkeur aan om een dubbel interview te doen. Hun volleybaltraject is dan ook sterk met elkaar verbonden.
Hoe oud zijn jullie nu?
Arne De Keyser: “Jeroen en ikzelf worden deze zomer beiden dertig jaar. Wij verschillen maar elf dagen. Jeroen stapt op tram drie eind juli, ik volg begin augustus.”
Jeroen De Lamper: “Cédric Van de Graaf stopt trouwens ook bij onze ploeg en dat jong veulen is nog maar 28, maar ook zijn lichaam heeft heel wat afgezien.”
Op welke leeftijd zijn jullie begonnen met volleyballen en bij welke ploeg?
Jeroen: “Ik ben bijna letterlijk grootgebracht onder de kerktoren van Bazel. Het was dan ook logisch dat ik als kind van tien in de volleybalschool van PNV gestart ben. Ik kon te voet of met de fiets naar sporthal ‘De Dulpop’ en terug naar huis. Al ging dat laatste, toen ik ouder werd, na een overwinning soms al eens minder vlot.”
Arne: “Ik ben gestart als “het broertje van”. Ik ging mee naar de trainingen van mijn oudere broer bij Belvoc Belsele en heb daar ook even gespeeld. Bij de start van het vijfde leerjaar ben ik dan bij PNV gaan spelen in Nieuwkerken. Dat kwam omdat, voor dat jaar, voor de bekercompetitie de ploegen uit Nieuwkerken en Bazel samen gegooid werden. Dat was meteen ook mijn eerste kennismaking met Jeroen.”
Bij welke clubs heb je gespeeld en hoe lang?
Arne: “Ik ben nooit meer vertrokken bij PNV, wat later omgedoopt werd in Gimm-e Waasland. Vanaf de jongste jeugdreeks tot de eerste ploeg bij de senioren heb ik alles doorlopen. In totaal brengt me dat dus tot net geen 20 jaar bij de club van ons hart. Al denk ik dat Jeroen misschien nog net beter doet.”
Jeroen: Inderdaad, ik denk dat ik uitkom op 23 jaar bij de club, waaronder ook één jaartje als assistent-coach na een zware blessure. Maar het bloed kroop waar het niet gaan kon en ik ben dan uiteindelijk toch opnieuw gestart als vaste speler.”
Welke trainer heeft, over gans je carrière de meeste indruk op jou gelaten?
Jeroen: “Voor mij is dat sowieso Kelly De Brandt, alleen al op basis van zijn legendarische oneliners. ‘Tegenstanders die niet op een waskuip konden slaan, ikzelf die moest leren springen want er paste nog geen lokale gazet onder, …’. Hij wist perfect hoe hij ons moest motiveren en op scherp moest zetten. We trainden keihard bij hem, maar haalden dan ook zeer mooie resultaten.”
Arne: “Ik heb slechts een beperkt aantal trainingen gehad van Kelly, maar zelfs op basis daarvan blijven de quotes me bij! Ik denk dat ik het zelf ga houden op twee trainers die mij toch wel een langere periode in mijn carrière begeleid hebben. Kurt Maes is trainer geweest in de hogere jeugdreeksen en is een persoon die iemand technisch enorm beter kan maken. Hij zal trouwens volgend jaar onze eerste ploeg opnieuw trainen en coachen, wat zeker een goede zaak zal zijn voor de talentvolle jongeren. Daarnaast heeft ook Steve Roelandt toch wel een zekere indruk nagelaten als ex-topsporter. Als die nog eens zelf in lange broek meedeed op training, bleek het er toch nog altijd wel in te zitten. Al moest hij daarvoor de dagen nadien wel de prijs betalen.”
Wat is de mooiste herinnering die voor altijd in je gedachte zal blijven?
Arne: De matchen die Jeroen er niet bij kon zijn? Beste matchen ooit (grapje)! Even serieus, ik denk dat ik voor ons beiden kan spreken. De jeugdbekerfinales waren toch steeds het hoogtepunt van het seizoen. Als club stond PNV toen met acht à negen ploegen in de finales en gingen we met de bus naar Aalter. Tijdens ons laatste jaar met de jeugd stonden wij toen in de finale voor een loodzware opdracht en dat tegen spelers die een basisplek hadden in Liga B. Met waanzinnig veel lawaai en een uitzonderlijke teamspirit hebben wij hen toen als underdog met 3-0 opzijgeschoven.”
Jeroen: “Ik denk dat die match bij mij toch ook wel ergens bovenaan op het lijstje staat, wat een moment! Uiteindelijk werden we enkele weken nadien ook nog eerst in de eindronde van alle Vlaamse bekerwinnaars. Door een recente toevoeging in het reglement zat er helaas geen plaats op het Belgisch kampioenschap in.”
Arne: “Naast de zaalvolleybal blijven zeker ook nog enkele kleine succesjes in de beach bij. Een match stunten met Stijn De Brabander, op eigen bodem, op de markt van Sint-Niklaas en aangemoedigd door de voltallige ploeg, die aanwezig waren als supporter. Maar hier zal ik zeker altijd ‘de broer van’ blijven.
Blijf je actief in het volleybal, bv. als (jeugd)trainer?
Jeroen: “Als kind van de club heb ik een rol opgenomen in het bestuur.”
Arne: “Een rol in het bestuur is niet direct voor mij weggelegd, maar zeg nooit nooit. Ook als trainer is er voorlopig weinig ambitie. Natuurlijk zal je ons in het komende jaar ook nog wel kunnen vinden in Den Dulpop, bij de ex-ploeggenoten. Ik ben verder ook betrokken bij de organisatie van de Volley4You volleybalstages in de paasvakantie en de zomervakantie. In de zomervakantie ga ik dan, samen met Jeroen, mee als animator. Dat is een heftige week, op meerdere gebieden”
Jeroen: Dat kan je wel zeggen. We blijven dus wel betrokken in het wereldje, maar als volleyballer staan we op non-actief!
Volleybal – 3de nationale (M) – VC Gimm-e Waasland Kruibeke A
