SK Kemzeke dat volgend seizoen uitkomt in derde provinciale E zwaait de bijna 35-jarige Lothar Ottevaere uit als voetballere. Hij is tevreden dat hijzelf het moment van stoppen heeft kunnen uitkiezen en wil nu in de eerste plaats meer tijd vrijmaken voor zijn gezin.
“De combinatie van voetbal met volcontinu shiftwerk en het gezin, met twee opgroeiende dochters werd steeds moeilijker” stelt Lothar Ottevaere. Door het werk mis ik bijvoorbeeld de hobby’s van mijn oudste dochter, maar ook veel familietijd in het weekend. Dit alles heeft de doorslag gegeven in mijn keuze.”
“Daarnaast is, in vergelijking met pakweg 10-15 jaar gelden, de mentaliteit toch wel enorm gewijzigd. Destijds stond voetbal bij ons steeds bovenaan naast werk of studie. Mijn indruk is dat dit bij velen niet meer het geval is. Ik vraag me steeds meer af waarom ik in het weekend verlof neem of wissel met collega’s om er op de match te kunnen bij zijn. Anderen gaan gewoon op weekend of bedenken andere redenen om niet aanwezig te zijn.”
“Ik ben alleszins blij dat het mijn persoonlijke keuze is geweest om te stoppen en dat ik niet gedwongen werd door een zware blessure. Gelukkig ben ik daar altijd van gespaard gebleven. Ik heb mijn carrière kunnen afsluiten op het veld met winst en met een goaltje. Door een kleine blessure had ik net niet de meeste speelminuten. Ondanks de degradatie geeft dit alles toch wel veel voldoening.”
“Ik heb gans mijn voetballoopbaan bij slechts twee ploegen gespeeld. Ik ben begonnen in 1996 bij Svelta Melsele, toen ik zes jaar was. Daar heb ik gevoetbald tot en met 2021. Daarna ben ik naar SK Kemzeke overgestapt tot nu.”
“Ik ben beginnen voetballen bij meester Jurgen Van Doorsselaere, daarna heb ik de voetbalmicrobe echt te pakken gekregen door Henri Buys. Jammer genoeg is Henri tien jaar geleden overleden. Hij was op Melsele echt een monument, elke speler had veel respect en sympathie voor hem. Nadien volgden enkele fijne jaren onder Henri De Hert, die trouwens nog steeds actief is bij Bosdam.”
“Een fijne herinnering is natuurlijk de kampioenstitel bij de knapen, met slecht veertien tegendoelpunten en met mijn papa als trainer. Dit was ook mijn productiefste seizoen met 27 goals. Na een half jaartje bij de scholieren ben ik doorgeschoven naar de junioren met Kris Nielandt en Bert Cappaert als trainers. Dit was een leuke tijd. Ook een dikke merci aan Paul Deckers en Luc De Roover, zij hebben mij klaar gestoomd voor het volwassenvoetbal.”
“Daarna volgden nog de kampioenstitel in het seizoen 2010-2011 bij de reserven, met Benny Van Puymbroeck als trainer. Het seizoen daarop speelden we in het eerste jaar van Melsele B in vierde provinciale eveneens kampioen, met Benny als trainer.”
“De eerste jaren in derde provinciale waren iets moeilijker, als wisten we ons te handhaven. Vanaf het seizoen 2016-2017 wisten we ons drie jaar op rij te plaatsen voor de eindronde, jammer genoeg zonder promotie. Dit was onder leiding van Danny Pfaff en Steve De Schepper. Dit was een hechte vriendengroep, die al enkele jaren samen speelden en aangevuld werden met jonge talenten. Daarna volgden twee coronajaren.”
“Ik wist op dat moment niet dat dit mijn laatste wedstrijden waren voor Melsele. De club besliste toen om vol in te zetten op de jeugd, met slechts een beperkt aantal anciens. Door ons hechte vriendschapsband hebben we toen met z’n allen beslist om andere oorden op te zoeken.”
“Voor mij is dat SK Kemzeke geworden waar ik vier fantastische jaren heb gehad in een warme club en een leuke spelersgroep. Sportief mijn beste jaar bij Kemzeke was mijn eerste, met een mooie derde plaats en promotie naar tweede via de eindronde. Dit was met Floris Verstraeten als trainer. Daarna volgden drie sportief moeilijkere seizoenen in tweede provinciale, maar deze waren zeker niet minder leuk.”
“De herinneringen die mij altijd zullen bijblijven zijn, zoals ik al aangaf, de kampioenstitels en de eindronden met Melsele B en SK Kemzeke. Ik zal mij ook altijd de wedstrijd blijven herinneren in de eindronde voor het behoud in tweede en dit tegen White Boys. Ik scoorde daar samen met mijn goede vriend Jonas Sinnaeve”
“Uiteraard ben ik heel tevreden met de vele vrienden die ik over hou aan al die jaren. Dit zijn zowel spelers, waarmee ik nog regelmatig afspreek, als trainers die mij na al die jaren nog steeds appreciëren en me aanspreken met kapitein. Dit alles geeft heel veel voldoening.”
“Ik wil uitdrukkelijk ook alle trainers bedanken voor de fijne jaren, eigenlijk waren ze allemaal belangrijk. Henri Buys was mogelijks de belangrijkste hierin, aangezien hij mij het voetbalplezier heeft bijgebracht. Plezier beleven aan het spelletje en dat met goede vrienden was voor mij altijd belangrijk.”
Wat mij ook zal bijblijven zijn enkele legendarische uitspraken van Danny Pfaff, waaronder “vandaag zetten we de kers op de Kaart”. Wat toch wel een mooie verspreking was, dit was bij het behalen van de eindronde. Ook de speech van Floris Verstraeten op de bus na de promotie met Kemzeke zal mij bijblijven.”
“Ik blijf sportief zeker nog bezig. Ik blijf alleszins minivoetballen bij PIE. Daarnaast hoop ik terug wat meer met de koersfiets te rijden. Vanaf komend seizoen maak ik ook deel uit van de trainersstaf van SK Kemzeke, dit samen met Tjorven Quintelier, Timo Impanis en Mathias Van Driessche. Zo zal ik Timo op donderdag helpen bij de beloften, waar ook enkele U17-spelers zullen meetrainen en die ik dan individueel zal bijsturen en klaarstomen voor het volwassenvoetbal.”
“Het allerbelangrijkste is dat ik meer tijd met het gezin kan doorbrengen en af en toe eens op weekend te gaan. Dit zal vanaf nu ook kunnen binnen het voetbalseizoen.”
Voetbal – 3de provinciale E (M) – SK Kemzeke
