In het Waas liefhebbersvoetbal ‘Walivo’ heeft men vorige week de 49-jarige David Meul uitgewuifd. Hij is zeker nog niet uitgekeken op het spelletje maar aanhoudende rugpijn hebben hem doen besluiten om er nu een punt achter te zetten.
“Ik ben er nu inderdaad 49 en mijn rugspieren zeggen mij al twee seizoenen dat ik beter wat minder in het doel zou staan” klinkt het bij David Meul. “Ik ga wekelijks naar de kiné en om de paar maanden naar de osteopaat. Daarnaast ben ik begonnen met mijn spieren te versterk en dat heeft wel geholpen om de dagen na de match niet als een oud mannetje rond te wandelen.”
“Ik ben als zesjarige begonnen bij Excelsior, daarna ben ik naar Sportkring Sint-Niklaas verhuisd. Daar heb ik gespeeld tot en met de reserven en dat met kleppers als Peter Quintelier, Joris Cornet, Geert Vermeire en tal van anderen.”
“Na die periode ben ik in het liefhebbersvoetbal gaan spelen met Liberty, die ploeg was samengesteld met spelers die allemaal hun mannetje konden staan in het provinciaal voetbal. Al snel promoveerden we van de laagste zaterdagreeks naar de hoogste reeks. Daarnaast stond ik ook op zondagochtend in het doel van Oud-Geel, die op zondagvoormiddag speelden in de hoogste reeks van Walivo. Met beide ploegen ben ik meermaals kampioen geworden. Bovendien stond ik op zondagnamiddag nog in doel bij Woodstock in het Land van Beveren.”
“In 1999 ben ik bij FC Gerda gaan spelen en dit tot op het moment dat de terreinen onteigend werden. Vandaar ben ik voor twee seizoen naar Straatje Stekene gegaan, waar we met de reserven kampioen speelden. Ik mocht daar in het laatste seizoen niet meer in de eerste ploeg staan omdat ik voor het daaropvolgend seizoen getekend had bij het ter ziele gegane Eendracht Verrebroek”
“Bij Verrebroek heb ik enkele jaren gespeeld waarna het voor één seizoen naar WS Sombeke ging en vervolgens naar White Boys. In mijn tweede seizoen hebben we daar de promotie van vierde naar derde provinciale verwezenlijkt.”
“Om privé redenen ben ik dan naar West-Vlaanderen verhuisd, daardoor ben ik dan in goede verstandhouding uiteengegaan met White Boys. Daarna heb ik nog één jaar bij Olsene gespeeld en één jaar bij Jong Zulte, om dan op mijn 43ste te stoppen.”
“Na zes jaar ben ik teruggekeerd naar Sint-Niklaas en kwam de vraag van Jef Van Poucke, de voorzitter van VKW70 of ik hen niet uit de nood wou helpen. Ik ben daar dan gestart en ik moet zeggen dit waren mooie jaren, zeker als je weet dat we steeds in de kop van het klassement eindigden.”
“Het is moeilijk om te bepalen welke trainer de meeste indruk op mij heeft nagelaten. Van iedere trainer, zowel veldtrainer als keepertrainer, heb ik bepaalde zaken opgepikt. Ik wil hen hiervoor graag bedanken.”
“Wat ik mij zeker zal blijven herinneren zijn de kampioenvieringen met verschillende ploegen. Uiteraard pronkt de gouden schoen die ik mocht ontvangen in mijn vitrinekast. In mijn geheugen zal ook de spanning blijven hangen die er was omtrent de onzekerheid of we met White Boys al dan niet gingen promoveren. Dat was het gevolg van een misrekening tijdens onze laatste wedstrijd in de eindronde. We hebben toen met een bang hart zitten wachten op het resultaat van een andere match. Toen we het positieve nieuws kregen is het feest daar losgebarsten.”
“Er is wellicht wel een mogelijkheid dat actief blijf in het voetbal, bijvoorbeeld als gelegenheidsdoelman. Ik heb ondertussen ook al aanbiedingen gekregen om te starten als keepertrainer bij de jeugd. We zien wel wat de toekomst brengt.
Voetbal – Walivo (M)