Bij tweede nationaler VC Nidak neemt men afscheid van Elise Van Hove. De ervaringrijke speelster neemt wel afscheid als speelster, maar blijft haar ploeg aanmoedigen. Over enkele jaartjes hoopt ze te kunnen gaan supporteren voor haar eigen dochters.
“Na twintig jaar stop ik inderdaad met volleyballen, de sport die voor mij op mijn tiende begon bij VC Nidak” aldus Elise Van Hove. “Uiteraard besefte ik op dat moment niet welke rol volleybal zou spelen in mijn leven. Ik speelde bij Nidak en mijn ouders stapten in het bestuur. Zelf bouwde ik daar een vriendengroep op en raakten ook bevriend met de mannenploeg die gelijktijdig trainde op vrijdagavond. Zo leerde ik mijn man Mathias kennen en was Nidak mijn tweede thuis.”
“Nidak speelde op dat moment in eerste provinciale, maar ik was ambitieus en was nieuwsgierig naar meer. Rond mijn twintigste ben ik dan overgestapt naar AVO Melsele, dat twee reeksen hoger speelde. Ik heb daar vier jaar gespeeld en veroverde ook een basisplaats. De ploeg werd toen gecoacht door Walter Vereeck. Ik heb daar een zeer mooie volleybaltijd beleefd.”
“Toen de ploeg daar na vier jaar dreigde uit elkaar te vallen koos ik ervoor om terug te keren naar mijn thuisbasis Nidak. Het waren grotendeels gekende gezichten, maar ik speelde voor het eerste samen met mijn zus in dezelfde ploeg. Dit was nooit eerder gebeurd. Het werd meteen een knalseizoen, als tweede promoveerden we naar eerste divisie. Deze gebeurtenis is, samen met de bekerwinst in 2016 mijn mooiste herinnering, naast alle feestjes waar we met de ploeg naar toe gingen.”
“Toen aangekondigd werd dat Ivo De Mulder onze nieuwe trainer zou worden, had iedereen schrik. Hij had in het volleybalwereldje de reputatie van ‘ne strengen’ te zijn. Wat ons echter te wachten stond bleek een trainer die veel van ons verwachtte, maar op die manier ons als ploeg naar een hoger niveau tilde. Er was discipline op het veld, maar er werd gelachen en gezeverd in de cafetaria. Deze combinatie werkte voor mij.”
“In 2018 ben ik er als speelster een paar maanden tussenuit geweest om begin 2019 te bevallen van onze oudste dochter Jana. Tijdens mijn zwangerschap bleef ik naar elke rol meegaan en vervulde een beetje de rol van kinesiste.”
“Al snel na de geboorte van Jana stond ik alweer te popelen en zachtjes aan sloot ik terug aan bij het team. Dit met de bedoeling om er een seizoen daarna terug vollen bak tegen aan te gaan. Op het einde van dat seizoen kregen we te maken met corona en voor mij met een tweede zwangerschap. Na de geboorte van onze tweede dochter heb ik dan de eerste keer beslist om er een punt achter te zetten. Het leek mij onmogelijk om een drukke job als zelfstandige kinesiste te combineren met een druk gezinsleven en vele uren in de sporthal.”
“In augustus tijdens een vakantie met mijn gezin kreeg ik berichtjes van drie ex-teamgenoten met de vraag of ik nog wat tijd had en het volleybal niet te hard miste. Er bleek namelijk een speelster zwanger te zijn, die op de midden speelde. Dat was de positie die ik altijd had gespeeld. Na overleg met mijn man Mathias en een telefoontje met Ivo ben ik er dan terug voor gegaan. Ik heb mij eerlijk gezegd super geamuseerd het afgelopen seizoen. Dat mijn dochtertjes in de tribune zaten om te supporteren, maakte het voor mij helemaal af.”
“Helaas staken oude blessures terug de kop, waardoor ik beslist heb om de fakkel opnieuw door te geven aan Amélie. Deze keer is het een definitief afscheid, al koester ik stiekem de hoop om over een aantal jaar opnieuw wat uurtjes in de sporthal door te brengen om te supporteren voor mijn eigen dochters.”
Volleybal – 2de nationale(V) – Nidak Nieuwkerken
