De 35-jarige Maarten De Graef neemt op een hoogtepunt afscheid van het actieve voetbal. Het voorbije seizoen staken er regelmatig kwaaltjes de kop op, waardoor hij beslist heeft om er een punt achter te zetten.
“De combinatie van voetballen, werk en twee – binnenkort drie – kinderen zorgt ervoor dat allemaal wat moeilijk wordt” verduidelijkt Maarten De Graef. “Eerlijk gezegd beginnen de kwaaltjes ook steeds meer hun tol te eisen. Het leek mij nu het ideale moment om te stoppen, beter op een hoogtepunt dan een jaartje teveel willen doen.”
“Ik ben bij Eendracht Zele beginnen voetballen toen ik vijf jaar was, om dan rond mijn achtste naar Sporting Lokeren te gaan. Daar heb ik de volledige jeugdreeksen doorlopen om op mijn 19de terug te keren naar E. Zele, dat toen actief was in vierde klasse. In de loop van de daaropvolgende vijf jaar zijn we daar tweemaal kampioen geworden, namelijk in eerste provinciale en in vierde klasse. We zijn daar in die periode ook tweemaal gedegradeerd, zijnde in vierde klasse en in derde klasse.”
“Na de degradatie uit derde klasse heb ik de stap gezet naar SK Berlare, dat toen in vierde klasse speelde. Daar ben ik dan tien jaar blijven voetballen. Ik herinner mij dat we in mijn eerste jaar in de zesde ronde van de Beker tegen Eupen moesten. Ik herinner mij ook dat we jammer genoeg verloren we in de eindronde, zodat we niet overgingen naar tweede amateur Daarna degradeerden we twee seizoenen na elkaar. Gelukkig dwongen we, via de eindronde, opnieuw de promotie af naar eerste provinciale. Ik kan mijn carrière dus niet mooier afsluiten dan nogmaals kampioen te spelen met SK Berlare, waardoor de club opnieuw zijn plaats inneemt in het nationaal voetbal.”
“De kampioenschappen in Zele en mijn eerste jaar in Berlare gaan mij zeker bijblijven. Ik herinner mij ook nog dat we de zesde ronde van de Beker haalden na een ware thriller tegen VW Hamme. Nu komt het kampioenschap in eerste provinciale daar nog bovenop. Buiten het sportieve heb ik zeker ook nog veel fijne herinneringen aan de stages en alle derde helften na de trainingen en de wedstrijden.”
“Als ik terugdenk aan de trainers dan kan ik toch zeggen dat Karel Fraeye mij als jonge speler bij E. Zele veel vertrouwen heeft gegeven. Daarnaast eiste hij ook veel professionaliteit van zowel de spelers als de club. Mijn laatste coach, Jurgen Van Herreweghe, heeft door zijn engagement voor dat tikkeltje extra gezorgd dat SK Berlare nodig had.”
“Ik blijf sportief zeker nog bezig, zo ga ik sowieso recreatief minivoetbal spelen. Voor de rest zal ik mijn tijd vullen met padellen, lopen, crossfit e.d. ik zie wel wat er op mij afkomt.”
Voetbal – 1ste provinciale (M) – SK Berlare
