BBC Hamme speelde het voorbije seizoen een knappe heenronde. In de terugronde werden ze getroffen door talrijk geblesseerde spelers. Eén van hen is Jeroen Baert, die met zijn pakken ervaring een absolute meerwaarde was voor de ploeg. Niettegenstaande hij nog steeds veel plezier beleefd aan het basketbal moet hij noodgedwongen afscheid nemen als actief speler.
“Ik ben inderdaad nog steeds even verliefd op het balspelletje als toen ik kind was” luidt het bij Jeroen Baert. “Ik ben op mijn acht jaar beginnen basketten bij BBC Hamme. Ik heb daar het grootste deel van mijn jeugdjaren gespeeld. Toen ik vijftien was ben ik de microben (U8) en de benjamins (U10) beginnen coachen. Zodra ik zestien werd ben ik de eerste trainerscursussen beginnen volgen. In die periode ben ik ook beginnen meetrainen en meespelen met de senioren A van Hamme, de coach was Peter Mertens.”
“De laatste jaren als jeugdspeler speelde ik bij de landelijke junioren van BBC Falco Gent. Met die jeugdploeg speelden we ook in tweede provinciale en promoveerden we. Het jaar nadien speelden we in de landelijke junioren reeks de Final Four van Vlaanderen, wonnen we de Beker van Vlaanderen en draaiden we in eerste provinciale mee aan de top. Jammer genoeg verloren we de finale van de play-offs van de Black Hawks”
“Onze coach was toen Olivier Foucart, die in eerste nationale aantrad met Optima Gent. Ik heb als speler heel veel van hem geleerd. Hij maakte iedereen beter op vlak van het technische en tactische aspect, maar deed ons ook het belang inzien van een goede communicatie op het veld. Alles werd heel professioneel aangepakt, iedereen was ook een kwartier voor aanvang van de training aanwezig om op te warmen. Op die manier konden we onze trainingsuren maximaal benutten. Het gaf een fijn gevoel om sterk op elkaar ingespeeld te zijn. Tijdens de wedstrijden was het vaak zaak om als speler bij de les te blijven, waardoor de focus erg hoog lag.”
“Naast de landelijke wedstrijden en die in eerste provinciale kon ik ook ervaring opdoen in de toenmalige D-League, een reeks voor jonge beloften. Dit gebeurde in samenwerking met de clubs uit eerste nationale. Via die competitie heb ik in alle grote basketbaltempels wedstrijden mogen spelen. Daarna mochten we als observatoren aansluiten bij Optima Gent.”
“Als ik eerlijk ben dan heb ik als coach meer opgestoken van Olivier Foucart dan dat ik geleerd heb op de vele opleidingen en clinics. Deze laatste waren uiteraard nuttig en ik ben ook blij dat ik mijn diploma’s als trainer heb behaald, maar na dat seizoen met Foucart als coach had ik een map vol notities die ik na elke training aanvulde met inzichten. Hij was en is voor mij een voorbeeld van hoe ik wil coachen. Zo hou ik ervan om tijdens de wedstrijd motiverend te coachen en schaak te spelen met de tegenstander.”
“Ik ben bij Falco nog lange tijd aan de slag gebleven als coach. Als speler heb ik de overstap gemaakt naar de Black Hawks Gent, die fusioneerden en verder gingen onder de naam van Gent Hawks. Daar speelde ik zowel in tweede landelijke als in eerste provinciale en ook daar mocht ik delen in de successen. Zo maakte ik de promotie mee naar eerste landelijke.”
“Na twee seizoen heb ik de overstap gemaakt naar Condors. Het was een droom die uitkwam aangezien ik daar kon samen spelen met mijn jongere broer Bruno. We speelden er in tweede landelijke, maar trainden samen met de ploeg uit tweede nationale waar we regelmatig op de bank zaten. Daar heb ik drie seizoenen gespeeld. Halfweg die periode begon ik de landelijke U16 van Panters Baasrode te coachen. Inn 2016 heb ik als speler de overstap naar Panters gemaakt. Het was als coach van de landelijke U16 en nadien de landelijke U18 een plezier om met hen te mogen werken. Al snel waren we, met een vast team, de te kloppen ploeg in onze reeksen.”
“In 2017 is het echter mis gelopen, ik kreeg de diagnose kanker. Van de ene op de andere dag stond mijn leven stil. Tijdens de chemo heb ik zo lang mogelijk geprobeerd om trainingen en wedstrijden te coachen. Op een bepaald moment was ik te erg verzwakt om nog verder te kunnen doen. Ik heb mijn jongens toe gigantisch hard gemist, ook voor hen was het een zware ervaring om op hun leeftijd een coach te hebben die ernstig ziek was. Ik heb mij tijdens mijn behandeling altijd enorm gesteund gevoeld zowel door de spelers als de ouders. Ik ben hen daarvoor nog steeds dankbaar.”
“Van zodra ik in remissie was en ik fysiek al wat hersteld was heb ik herstart zowel als speler dan als coach. Eigenlijk was dit te vroeg aangezien ik dit persoonlijk trauma nog een plaats moest geven. Fysiek was ik ook nog niet helemaal in een positie waar ik op het terrein een meerwaarde kon zijn. Basketbal was voor mij wel een uitlaatklep en ontspanning die ik op dat moment nodig had. Fysiek heb ik veel moeten inboeten en ook door het werk was basketbal spelen niet meer zo evident. Ik heb toen besloten om een pauze in te lassen.”
“Na een jaar kriebelde het al. Om wat in conditie te komen gaven mijn oude jeugdcoach Roel Eyckerman en het bestuur van BBC Hamme mij de kans om mee te trainen met senioren A-ploeg. Sneller dan ik gedacht had verdedigde ik alweer de groene clubleuren.”
“Mede door mijn medisch verleden werd mij, toen covid-19 kwam, het advies gegeven om niet te blijven basketten ook toen dit weer toegelaten werd. Daardoor heb ik een paar jaar gemist, maar in mei 2022 ben ik terug beginnen trainen. Het afgelopen seizoen heb ik volwaardig gespeeld met de senioren A. In de eerste helft van het seizoen speelden we naar de top in tweede provinciale. In de terugronde werd de ploeg geteisterd door tal van blessures. Het gevolg was dat we soms onderbemand aan de opworp stonden.”
“Op een bepaald moment moest ik door aanhoudende pijn ook verstek geven. Ik heb nog geprobeerd om te trainen, maar ik kreeg steeds meer last. Ik had al heel wat jaren pijn aan mijn knieën, maar een scan wees uit dat ik nog amper kraakbeen had. Ik werd daarop streng geadviseerd om te stoppen met basketbal en een kniebehandeling op te starten.”
“Ik had graag nog een paar jaar bij BBC Hamme gespeeld, omringd door mijn fijne ploegmaats. Ik had ook graag nog basketbal gebracht voor onze trouwe supporters, maar helaas. De coachmicrobe zit er nog altijd in en ik wil in de toekomst zeker tijd vrijmaken om mij hier op toe te leggen. We hebben twee jonge kindjes waardoor het niet evident is om drie trainingen en een wedstrijd in te lassen. Eens ze naar school gaan hoop ik dat de mogelijkheid er weer zal zijn om de draad als coach terug op te nemen. Komend seizoen zal ik vanop de zijlijn de jeugdploegen en jeugdcoaches volgen en hen ondersteunen.”
“Actief coachen is misschien voor het seizoen 2024-2024. Ik moet zeggen dat mijn verplicht afscheid als speler mij erg geraakt heeft, maar uiteindelijk is het wellicht slechts een gedeeltelijk afscheid. Vroeg of laat wil ik terug met een coachplank onder de arm aan de zijlijn staan.”
Basketbal – 2de provinciale (M) – BBC Wuitens Hamme