Wouter Janssen heeft een goed gevulde voetbalcarrière achter de rug. Twee jaar geleden haalde Guy Ringoot hem naar WS Sombeke, waar hij nu op veertig jarige leeftijd het provinciaal voetbal achter zich laat.

“Ik heb het geluk gehad om tot mijn veertigste te mogen genieten van het voetbal” klinkt het bij Wouter Janssen. “Alles is begonnen op mijn vijfde bij SK Grembergen, waar ik werd gestimuleerd door mijn broer. Tot mijn zestien ben ik bij de jeugd van Grembergen gebleven, waar ik onder coaches Ben Tahiri en Patrick Van Cauwenberghe meerdere titels heb gevierd. Een dag om nooit te vergeten was het winnen van de finale van de ‘Beker Het Volk’, dat was bij de scholieren.”
“Vandaar ben ik naar de beloften van Robur gegaan, waar ik heel wat ervaring heb opgedaan bij het eerste elftal dat toen in tweede provinciale speelde. Op 19-jarige leeftijd heb ik dan de overstap gemaakt naar Oudegem waar ik twee seizoenen gespeeld heb. De trainer daar was Marc Willems. Ik had daar geen basisplaats, waardoor ik besloot om dichter bij huis te gaan voetballen. Zo kwam ik bij VK Hamme terecht, waar ik een mooie periode heb gekend. Ik werd daar uitgespeeld als aanvallende linksback en pikte vrijwel elke match mijn goaltje mee. Elk seizoen zaten we in de top vijf maar de titel bleef achterwege.”
“Na drie seizoenen wist het ambitieuze Rangers Opdorp, van trainer Luc De Waegeneer, mij te overtuigen. Ik heb daar drie prachtige seizoen beleefd als verdedigende middenvelder. We grepen spijtig genoeg telkens naast de titel, ook de eindronde bracht ons niet de promotie. De derby’s tussen Rangers Opdorp en Sparta Buggenhout zullen mij altijd bijblijven.”
“Om samen met mijn broer te spelen ben ik dan naar Beervelde verkast. We zaten toen in een sterke reeks en speelden zelf een minder seizoen waarna de degradatie volgde. Na twee seizoen Beervelde ben ik naar Sparta Buggenhout getrokken met Ronny Meyntjens als trainer. We speelden toen voor te titel, maar financieel kon de club zich niet handhaven, wat ook het einde betekende.”
“Toen ik 32 was ben ik naar KSK Lebbeke gegaan, met Jo Joos als trainer. Ik heb daar één van de betere jaren gekend, jammer genoeg kende dit verhaal geen happy end. Alle ingrediënten voor succes waren aanwezig, we pakten de eerste periode met 27 op 30 en stonden lange tijd op de eerste plaats. Toen kwam het nieuws van de fusie met RC Lebbeke en dat dit het laatste jaar was van KSK Lebbeke. We werden niet meer betaald. We zijn er als ploeg zo goed mogelijk blijven voor gaan en eindigden vierde. Ik ben er zeker van dat we zonder fusie kampioen hadden gespeeld.”
“Iedereen moest dan uitkijken naar een nieuwe ploeg. Het was Jurgen Mettepenningen die mij met zijn ambitieus plan wist te overtuigen om voor VKS Hamme Zogge te kiezen. Ik ben dan van tweede naar vierde provinciale gegaan om Zogge aan de promotie te helpen. Ik was toen 34 en heb daar de titel kunnen vieren met Guy Ringoot. Door een blessure heb ik dan twee jaar niet meer kunnen voetballen. Daarna kwam corona en werd er ook niet gevoetbald.”

“Ik was 38 en dacht aan stoppen. Het was Guy Ringoot die mij toen heeft overtuigd om naar WS Sombeke te komen. Ik kende Guy zeer goed en heb door hem nog twee jaar kunnen genieten van het voetbalspel. Ik heb nu, op mijn veertigste, afscheid genomen van het provinciale voetbal. Guy heeft mij een mooi afscheid bezorgd met zijn welgekende ‘gouden bottinekes show’.
“Ik ben nu 40 en mijn vrouw is zwanger, we verwachten ons kindje in oktober. Mijn aandacht gaat nu volledig naar hen.”
“Ik heb in mijn carrière veel trainers gehad, van allen heb ik veel geleerd. Ik wil hen langs deze weg dan ook hartelijk danken. De trainer die mij het meeste zal bijblijven is Guy Ringoot. Zijn toewijding, zijn inzet, zijn manier om spelers te motiveren en het brengen van sfeer zullen mij altijd bijblijven. Ik kan je verzekeren dat spelers speciaal voor hem naar de club komen, dat is uniek en dat is ook zijn kracht.”
“Ik heb heel wat mooie herinneringen aan het voetbal. Ik denk aan het winnen van de ‘Beker Het Volk’ met de scholieren van Grembergen, de titelviering met VKS Hamme-Zogge en mijn bepalend doelpunt met KSK Lebbeke tegen Moerbeke waardoor we de periodetitel pakten.”
“Ik laat het voetbal niet helemaal achter mij want ik ga nog een jaartje bij Bondgalm Bos spelen in Walivo. Het is Jurgen Rooms die mij heeft overtuigd om daar nog een jaartje te gaan spelen. Ik zal daar heel wat ex-ploegmaats terugzien en uiteraard gaan we voor de titel.”
Voetbal – 4de provinciale E (M) – WS Sombeke