Bij PDK Kruibeke neemt Christop De Roeck afscheid, althans van de eerste ploeg. Na een tip van trainer Lars Van Damme legden we Christoph enkele vraagjes voor.
“Voor mij is het allemaal begonnen bij de duiveltjes van SVE Bazel” begint Christoph De Roeck zijn verhaal. “Ik ben daar blijven voetballen tot bij de eerste ploeg. Met de jeugdploegen van Bazel hebben we meerdere keren kampioen gespeeld en heel wat bekermatchen gespeeld. Door dit palmares mochten we sneller aantreden bij de reserven. Op die manier konden we dan ervaring opdoen en bestond de mogelijkheid om door te stoten naar de eerste ploeg.”
“Ik heb daar zeven jaar meegedraaid in het eerste elftal, daarna ben ik overgestapt naar buur Rupelmonde. Ook daar heb ik zeven jaar in het eerste elftal gespeeld en was ik kapitein van de ploeg. In 2012 heb ik daar de promotie meegemaakt naar derde provinciale. Jammer genoeg degradeerden we het jaar nadien terug naar vier provinciale. Dit was een jaar vol blessures.”
“Ik ben daarna verkast naar die andere buur, zijnde PDK Kruibeke. Dit is een familiale en vriendenclub, waar ik heel wat vroegere ploeggenoten en kameraden aantrof. Ik droeg deze ploeg trouwens al een warm hart toe van in de tijd dat ze nog cafévoetbal speelden. Ze hebben een hele tijd aan mijn mouw getrokken en uiteindelijk ben ik gezwicht. Ik heb daar nog geen seconde spijt van gehad. Ook daar werd ik kapitein toen ik de kapiteinsband mocht overnemen van één van mijn vrienden. Jammer genoeg hebben we nooit de promotie kunnen afdwingen. We hebben daar wel vaak heel wat plezier gemaakt en dat doet natuurlijk ook heel wat.”
“Ook hier heb ik zeven jaar meegedraaid, maar de laatste twee jaar heb ik maanden aan de kant gestaan met toch wel stevige blessures. Ik heb dan ook besloten om het wat rustiger aan te doen. Enerzijds door mijn gedrevenheid en anderzijds als kapitein van het team heb ik mij altijd voor 100% gegeven. Dat is mijn lichaam niet altijd ten goede gekomen. Door mijn job als ruitenwasser is het behoorlijk moeilijk om je lichaam te laten rusten wanneer het nodig is.”
“Om mijn conditie toch nog wat te kunnen onderhouden heb ik beslist om de stap naar het reserveteam te zetten. Ik hoop dat toch nog een tijdje vol te houden. Het is dan ook maar één keer trainen en ook zal ik niet zo vaak meer het terrein moeten over rushen. Het is nu tijd voor de jonge veulens om te laten zien wat ze waard zijn. Ik wil ook mijn ervaring nog delen en in nood ….. wie weet.”
“Ik heb mijn woord aan het reserveteam gegeven en ik wil hen zeker niet zomaar in de steek laten. Ik vind trouwens dat het eerste elftal over heel wat potentieel beschikt om voor die lang verhoopte promotie te gaan. Ik zal op de eerste rij staan om hen aan te moedigen en hopelijk ook om hen te feliciteren. Eens een PDK-man, altijd een PDK-man.”
Voetbal – 4de provinciale E (M) – PDK Kruibeke
