Met de 32-jarige Dries Dillen verdwijnt er bij de heren van VC Panda’s Lokeren een pak ervaring. Hij wordt binnenkort voor de tweede maal vader en wil de vrijgekomen tijd vooral spenderen aan zijn gezin. Al is het niet uitgesloten dat we hem later nog terug zien langs de zijlijn.
“Op mijn tiende ben ik begonnen met volleyballen” blikt Dries Dillen terug in de tijd. “Ik heb wel het gevoel dat ik nog wel enkele jaartjes zou kunnen, maar met de komst van ons tweede kindje wil ik mijn prioriteiten de komende jaren absoluut elders leggen.”
“Ik ben destijds begonnen bij het toenmalige Okee Wachtebeke” gaat Dries Dillen verder. “Ik heb daar alle jeugdcategorieën doorlopen en daar waren toch wel heel mooie momenten bij en dit zowel op het Vlaams als op het Belgisch kampioenschap. Op dat laatste zijn we zelfs nog eens vice-kampioen geweest. Ik ben daarna bij Okee blijven spelen, dat fusioneerde met Lochristi. Dat was de geboorte van Lowavol en die hadden op dat moment een ploeg in eerste provinciale. Bizar genoeg viel de ploeg, na enkele geweldige jaren, uiteen en hadden we een tekort aan spelers om ons in te schrijven.”
“Daarna heeft tweede divisieploeg Dakwerken Denderhoutem mij in zijn armen gesloten. Dat was inderdaad een niveautje hoger, maar ik heb daar met veel plezier enorm veel bijgeleerd. Dit was een geweldige, maar tevens warme, familieploeg die me steeds nauw aan het hart zal blijven liggen. In mijn tweede jaar zijn we kampioen gespeeld. Doordat corona eten in het eten gooide hebben we dat nooit echt kunnen vieren.”
“Naar Denderhoutem was toch wel een eindje rijden, waardoor ik ben overgestapt naar VC Panda’s Lokeren. Het voelde daar toch wel wat als thuis komen aangezien daar ondertussen een heleboel goeie vrienden uit Lowavol speelden. Ik heb daar enkele jaren in eerste promo gespeeld om daar dan dit jaar af te sluiten in derde nationale. Eigenlijk is dat toch wel een beetje met pijn in het hart want ik had nog eens graag tegen Denderhoutem gespeeld. Ik ben er wel van overtuigd dat de nieuwe jongens het goed gaan doen.”
“Op zich is er niet echt een specifieke herinnering die boven blijft drijven. Het is toch wel steeds een gans verhaal dat je schrijft met je team. Dit wordt vaak op het veld geschreven, maar wat naast het veld gebeurt is minstens even belangrijk. Ik zal de band die ik met elke speler heb opgebouwd niet snel vergeten.”
“Wat de coaches betreft zal van bij de jeugd Gilbert Verkimpe mij zeker bijblijven. Dit was een harde leerschool, maar wel één die er voor gezorgd heeft dat ik zowel technisch als tactisch veel heb geleerd. Joost Van Kerckhove van Denderhoutem is ook één van de mensen wiens naam me zeker bijblijft. Zijn manier van trainen en coachen ligt heel dicht bij de mijne, ik neem zijn leerschool dus zeker en vast mee naar later.”
“Ik heb van elke trainer sowieso iets opgestoken. In de manier van werken zorgden Frank Van Hove en Peter Hellemans voor heel wat structuur en overgave. Elk puzzelstukje was heel belangrijk.”
“Op dit moment hou ik het sportief bij klimmen en lopen omdat ik zelf kan kiezen wanneer ik ze doe. Dat zal ook makkelijker in te plannen zijn met onze nieuwe baby. Ik heb al een aantal jaren geleden mijn trainer B diploma gehaald en het is zeker mijn ambitie om op termijn iets mee te doen. Voorlopig blijft het bij hier en daar thematrainingen geven en depanneren waar nodig. Daarna zal ik met plezier een ploeg onder mijn vleugels nemen en mijn ervaring delen, maar alles op zijn tijd.”
Volleybal – VC Panda’s Lokeren heren
