Bij HC Attilla Temse gaat de bijna 45-jarige doelman Tom Goossens met handbalpensioen. De Temse doelman kan terugblikken op een goed gevuld palmares. Maar al zal hij niet meer terug te vinden zijn bij HC Attila, sport blijft een belangrijke factor in het leven van Tom Goossens.

Tom Goossens (HC Atilla Temse). Foto: RV.

“Ik maakte voor het eerst kennis met handballen rond mijn elfde jaar, dat was bij het toenmalige Alax Lebbeke” klinkt het bij Tom Goossens. “Ik heb bij Lebbeke alle jeugdreeksen doorlopen, waarna ik doorstroomde naar de reserveploeg en de eerste ploeg. Ik heb dan ook een aantal jaren in de hoogste reeks gespeeld.”

“In 2003 was de ploeg genoodzaakt om te stoppen en het is toen dat Attila Temse mij heeft gecontacteerd. Op dat moment gingen ze een reeks hoger spelen, waardoor ze één reeks lager speelden dan Ajax Lebbeke. Ik heb toen de keuze gemaakt om naar Temse te gaan en meer dan 20 jaar later speel ik daar nog.”

“Ik ben trouwens gans mijn spelerscarrière doelman geweest, het lag mij wel om het sluitstuk van de ploeg en de verdediging te zijn. Ook in het handbal weet je dat je dit nooit alleen kan, enkel het team is belangrijk. Een bal pakken en een tegenaanval lanceren of een bal pakken als je verdediging hard gewerkt heeft maar toch dat shot komt, dat geeft een geweldig gevoel. Wat een geweldig is, is die adrenalinerush bij het nemen van een tegenaanval of een penalty.”

“Door de jaren heen heb ik met zoveel fijne mensen mogen werken. Ik heb het dan zowel op het veld, met trainers/coaches, de doelmannen, de spelers, de mensen rond het veld die er telkens weer stonden om je aan te moedigen. Als ik bij de coaches één naam wil noemen dan is dat Bart Van Ransbeeck, die mijn trainer was in de jeugdreeksen. Het is bij hem dat ik de microbe en de fun voor het spel heb meegekregen. Van hem heb ik een enorme goede technische basis mee gekregen en het nodige vuur om er telkens opnieuw voor te gaan.”

“Later heb ik met heel wat topdoelmannen mogen meetrainen en spelen, ook dat heeft mij gevormd als doelman. Wat mij ook toch wel zal bijblijven is de titelstrijd in de hoogste reeks met Lebbeke. Ik zat toen niet in het eerste team maar bij de reserven, maar je hebt daar tenslotte met z’n allen naar toe gewerkt. Een leuke anekdote was toen ik de eerste keer mocht meedoen met de eerste ploeg en ik na de wedstrijd naar de dopingcontrole moest.”

“Ik ben in het verleden al trainer/coach geweest bij een aantal jeugdploegen. Ik ben daar toen wegens werk en gezin mee gestopt. Zeg nooit nooit natuurlijk maar ik heb op dit moment geen enkele ambitie om trainer of coach te zijn.”

“Na bijna 35 jaar handbal te hebben gespeeld beginnen af en toe ook de kwaaltjes te kop op te steken. Bovendien zijn de werkuren ook niet altijd te combineren met trainingen en wedstrijden. Ik begin het ook steeds moeilijker te hebben om mij 100% te engageren; Kortom ik voel dat het voor mij nu een goed moment is om de schoenen of moet ik zeggen de schelp aan de haak te hangen. “

“Ik ga zeker sportief nog bezig blijven. Ik blijf lopen en vanuit mijn job bij Decathlon zal ik ook, samen met de collega’s, andere sporten doen. Op mijn bucketlist staat alvast een kwarttriatlon, misschien dat ik daar nu concreet plannen kan voor gaan maken.”

Handbal  – HC Attila Temse