Bij SV Blauw Wit Temse nam men op het einde van het seizoen afscheid van de 32-jarige Mathias Vermeire. Na 28 jaar actief te zijn als speler, besliste hij om afscheid te nemen van zijn passie.
“Ik heb inderdaad beslist om na bijna 28 jaar te voetballen om te stoppen” klinkt het bij Mathias Vermeire. “Het is zeker niet omdat de liefde voor het spelletje weg is, de combinatie van werk en voetbal werden stilaan te zwaar. Ook de momenten thuis werden schaarser en dan moet je afwegen wat echt telt. Bijna 28 jaar lang heb ik alles opzij gezet voor het voetbal, dat voor alle duidelijkheid nog steeds mijn passie is. Op een bepaald moment in je leven worden andere dingen belangrijker. Die balans zoeken was voor mij doorslaggevend.”
“Ik was amper 3,5 jaar oud toen ik startte met voetballen en dit bij het inmiddels ter ziele gegane SK Sint-Niklaas. Daarna ging mijn weg via verschillende clubs en op die manier is het balletje echt aan het rollen gegaan. Na het faillissement van mijn eerste club, SK Sint-Niklaas, kwam ik terecht bij de nationale jeugd van KSK Beveren waar ik twee seizoenen gespeeld heb. Daarna volgden vijf seizoenen bij de nationale jeugd van Beerschot en een jaar in het provinciale jeugdvoetbal. Vervolgens speelde ik vijf seizoenen bij FC Nieuwkerken, waar ik mijn laatste jaar bij de beloften doorbracht alvorens de overstap te maken naar St-Gillis-Waas, goed voor twee seizoenen. Nadien begon mijn avontuur in het provinciale voetbal bij H. Sinaai – vijf seizoenen -, gevolgd door vijf fantastische jaren bij KSK Beveren, waar we twee keer kampioen werden. Mijn carrière sluit ik nu af bij SV Blauw-Wit Temse met een derde titel in 3e provinciale.”
“Ik hou heel veel herinneringen over aan mijn voetballoopbaan, maar als ik er enkele moet uitkiezen dan blijven de internationale tornooien met Beerschot mij zeker bij. Maar ook de 1/16de finale van de Beker van België met Sint-Gillis-Waas tegen Cercle Brugge en dit op de Freethiel. Ik zat daar toen wel op de bank, maar als jonge gast was dit zeker een bijzonder moment.”
“Natuurlijk zijn er de drie kampioenstitels, waarvan voor mij persoonlijk de eerste met KSK Beveren wel de mooiste is. Tevens was de deelname aan de Fenix Trophe tegen United of Manchester een unieke ervaring. Bovenal koester ik wel de vriendschappen en de kennissen die uit het voetbal zijn voortgevloeid, die betekenen voor mij evenveel als de sportieve successen.”
“De trainers die op mij een blijvende herinnering hebben nagelaten zijn ondermeer Ronny Smekens en Koen Michiels, van bij de jeugd van Beerschoot. Zij konden op een geweldige manier omgaan met jonge kinderen en hen motiveren, dat zijn fantastisch mooie herinneringen. De trainer die op mij de meeste impact gehad heeft is Patrick Geertsen en dit zowel bij H. Sinaai als bij KSK Beveren. Ik heb vijf seizoen onder hem gespeeld, dat was niet alleen een toptrainer, maar ook een topmens. Benny Van Polfliet was voor mij, als voetballer, zowat de beste trainer die ik gehad heb. Zijn trainingen waren steeds tot in de puntjes voorbereid, bovendien had hij in zijn wedstrijdbesprekingen en tactiek oog voor detail. Van Benny heb ik echt veel bijgeleerd. Ik wil langs deze weg niet alleen hen bedanken, maar ook alle (jeugd)trainers, zij hebben mij gevormd tot de speler die ik geworden ben.”
“Ik blijf zeker nog sporten, zo ga ik op zaterdagmiddag met een vriendengroepje voetballen in Walivo. Daarnaast neem ik af en toe ook deel aan loopevenementen, omdat dit qua tijdsindeling makkelijker te combineren is. Dat neemt niet weg dat de sportmicrobe zonder twijfel blijft kriebelen.”
Voetbal – 3de provinciale E (M) – SV Blauw Wit Temse
