Met doelman David Van Steen (40 jaar) verdwijnt er een monument uit het provinciaal voetbal. Zoals sommigen op HRS Haasdonk stelden na zijn afscheidsmatch ‘het voetbal zal nooit meer hetzelfde zijn op de Poerdam’.
“Ik ben begonnen met voetballen op zesjarige leeftijd bij KJV Kruibeke” blikt David Van Steen terug. “In 1991 is KSK Beveren mij komen halen en daar heb ik alle jeugdreeksen doorlopen. In 2002 stond ik in doel in eerste klasse in de match tussen KSK Beveren en Lommel. Met de komst van Copa ben ik vertrokken en heb toen een halfjaar mee getraind met VW Hamme, onder de vleugels van mijn vroegere mentor bij Beveren René Cool. Hierna ben ik aan de slag gegaan bij Willebroek-Meerhof (1,5 jaar), waarna het naar Berchem ging. Daar heb ik mogen samenwerken met Bob Peeters, die uitstekende trainingen gaf en dat op een hoog niveau. Hij was ook diegene die mijn vertrouwen heeft opgevijzeld, zijn moto was dan ook ‘wat er ook gebeurt, morgen schijnt de zon terug”.”
“Hierna ging het naar Schoten, waar ik in 2010 op het gala van niet-professionele voetballers verkozen werd tot meest betrouwbare doelman uit de provincie Antwerpen. Daarna werd ik door Berchem uitgeleend aan Vrasene, dat heeft mij echt deugd gedaan. Ik kwam daar terecht in een heel toffe groep. Dan werd het terug Schoten, maar na de financiële malaise daar heb ik rond de tafel gezeten met Omer Van Stappen en Filip De Burghgraeve van HRS Haasdonk, dat op dat moment in derde provinciale speelde. Zij hebben mij met hun project overtuigd, met als gevolg dat ik twaalf jaar geleden in de goal kwam aan de Poerdam. Ik vond voor mezelf dat nu de tijd gekomen was om de fakkel door te geven.”
“In het lijstje van trainers waar ik goede herinneringen aan heb mag René Cool zeker niet ontbreken. Hij heeft op bepaalde momenten ‘zijne pere’ gezien met mij. Dat was een klasse man die heel wat tijd in mij heeft gestoken, na een moeilijke periode kon ik steeds op hem rekenen. Ook aan Bob Peeters bij Berchem heb ik als doelman veel gehad. Kris Van de Putte is echt ‘ne crème van ne gast’, hij besefte hoe hij met een ouders doelman moest omgaan. Om mijn lijstje af te ronden wil ik toch ook wel de trainersstaf van Haasdonk met T1 Maarten De Landstheer en keepertrainer Karel Van Poucke bedanken.”
“Het klinkt misschien raar maar één van de mooiste momenten in mijn carrière was mijn afscheidsmatch. Ik leefde daar echt naar toe. Dat ik mijn laatste match dan ook nog kon scoren was de kers op de taart. Uiteraard zal ik de wedstrijd met KSK Beveren in eerste klasse nooit vergeten. Ook de promoties met HRS Haasdonk blijven in mijn geheugen gegrift.”
“Of ik ooit nog in het voetbal terugkeer weet ik op dit moment niet, maar zeg nooit nooit. Ik heb een mooie carrière gehad als keeper en heb al twee aanbiedingen gehad van ploegen die nog op zoek waren naar een doelman, maar het zegt mij op dit ogenblik niet echt iets. Ik denk ook niet dat er in mij een trainer zit. Als ik de gedrevenheid zie, de energie en tijd dat iemand zoals Maarten De Landtsheer in het voetbal steekt dan denk ik dat ik die gedrevenheid minder in mij heb. Als er een vraag komt om keepertrainer te worden dat zien we dan wel op dat moment. Er gaat veel geld om in het voetbal, maar voor mij is voetbal een sociaal gebeuren. Dat wordt nogal eens uit het oog verloren. Als ik zou toehappen dan zou dit enkel kunnen bij een ploeg die heel wat aandacht besteedt aan het menselijke aspect. Op dat vlak was Haasdonk fantastisch.”
“Ik wil tot slot iedereen bedanken die een steentje heeft bijgedragen tot mijn carrière. Ik kan je verzekeren dat ik mijn ouders heel dankbaar ben. Ik heb in mijn jeugd nogal wat last gehad van groeipijnen. Op die moeilijke momenten hebben zij mij gesteund en gestimuleerd. Kortom zij stonden steeds klaar voor mij.”
Voetbal – 1ste provinciale (M) – HRS Haasdonk
