Met spijt in het hart neemt de 29-jarige Temsenaar Joren De Graeve afscheid van het actieve voetbal. Diverse blessures hebben hem in die richting gestuurd. Wie hem nog aan sportief aan het werk wil zien kan terecht in de tennisclub.
“Ik ben ooit als vijfjarige begonnen bij KSV Temse” gaat Joren De Graeve terug in de tijd. “Vandaar ging het naar KSK Beveren en later Waasland-Beveren, waar ik eigenlijk gedurende mijn jeugd gespeeld heb. Na de jeugdreeksen bij Beveren, ben ik teruggekeerd naar KSV Temse, waar ik het eerste jaar bij de beloften heb gespeeld.”
“Na één seizoen ging het richting eerste ploeg, waar ik enkele keren hebben mogen proeven van derde klasse. Na vier jaar ben ik dan bij SV Bazel in tweede provinciale beland. Daar heb ik zowel meegespeeld naar de kop van het klassement als moeten knokken tegen de degradatie. Ik moet zeggen dat ik daar een fantastische tijd heb gehad en heel veel plezier heb gehad in de authentieke kantine. Ik heb heel veel goede herinneringen aan de fantastische mensen, die trouwens nog steeds actief zijn bij Bazel.”
“Na vier jaar SVE Bazel heeft Bryan Bulteel, mijn voormalige coach, maar tevens goede vriend, mij overtuigd om naar White Boys te komen. Jammer genoeg is toen het blessureleed begonnen, na drie jaar heb ik nu besloten om een punt te zetten achter deze periode. Aanhoudend blessureleed en voornamelijk een hardnekkige pubalgie die bij het voetbal telkens de kop opsteekt liggen dus aan de basis van mijn beslissing.”
“De voetbalherinnering die mij het meest zal bijblijven is mijn debuut in derde klasse. Dit was tegen SK Londerzeel waar ik centraal vanachter speelde, mijn directe tegenstander was toenmalig topschutter Sander Van Eyck. Ik kreeg die kans door blessures van Lode Vertonghen en Lance Kawaya. Ik herinner mij dat ik enorm veel stress had, uiteindelijk hebben we die match met 0-2 gewonnen.”
“Toenmalig coach, Bart Struyf, is dan ook de coach die mij zal bijblijven. Ik weet niet of Bart nog actief is in het voetbal, maar hij was iemand die heel goed de balans hield binnen de ploeg. Hij gaf ook veel kansen aan jonge gasten. Hij was iemand die heel kleine dingen opmerkte die weinig anderen zagen. Naast het veld was hij een heel aimabel mens. Wie ik hier ook graag wil vermelden is Bryan Bultheel, hij was naast een fantastische coach ook een goeie vriend.”
“Ik blijf sportief zeker nog bezig, ik pik met het tennis een oude jeugdliefde op. Ik kon toen ik jong was vrij goed mijn plan trekken op het tennisplein, toch heb ik op mijn twaalfde ervoor gekozen om alles op het voetbal te zetten. Nu dat niet meer gaat, is het dus terug tennissen, met aansluitend pintjes drinken in de cafetaria van de tennisclub in plaats van in deze van de voetbalclub.”
Voetbal – 2’de provinciale E (M) – VK White Boys
