Het leek wel of leeftijd geen vat had op de 43-jarige David Heyrman, toch heeft hij beslist om er een punt achter te zetten en zijn ‘Schoenen on den oak’ te hangen. De kans lijkt ons vrij groot dat we David in de toekomst nog langs de zijlijn zullen zien coachen.
“Alles is begonnen op mijn zes jaar, dat is dus al 37 jaar dat ik voetbal” aldus David Heyrman. “Ik heb mij altijd goed verzorgd en heb ook nooit te kampen gehad met zware blessures. Vorig jaar kreeg ik te maken met stekende pijn in mijn heup, waardoor lopen moeilijk werd. Na een paar onderzoeken stelde men vast dat dit het gevolg van artrose was. De dokter heeft mij toen aangeraden om minder intensief te voetballen. Dat is dan ook meteen de rede waarom ik besloten heb om mijn voetbalschoenen, na het afgelopen seizoen, aan de haak te hangen.”
“Mijn jeugdopleiding is gestart bij KSK Beveren, waarna ik op mijn veertiende verkaste naar Svelta Melsele. Toen ik zestien was mocht ik daar eens proeven van het echte werk in eerste provinciale. Als zeventienjarige was ik daar een vaste waarde op de linkerflank. De twee daaropvolgende jaren heb ik even een stapje opzij gezet toen ik afstudeerde in de horeca.”
“De honger naar het voetbal was echter te groot, waarna ik aan een nieuw avontuur begon bij tweedeprovincaler KSK Kallo. Daar ben ik zeven jaar gebleven, waarna ik voor twee jaar tekende bij VK Tielrode en vervolgens ging het voor een jaartje naar Sint-Pauwels. Op mijn dertigste heb ik dan nog eens de overstap gemaakt naar eerste provinciale, meer bepaald bij RC Lebbeke. Daarna werd het Bazel en mijn laatste tien jaar was ik aangesloten bij HRS Haasdonk. Daar heb ik zeven jaar bij de A-ploeg gespeeld en drie jaar bij de B-ploeg.”
“Ik heb veel mooie herinneringen aan het voetbal, denk maar aan het kampioen spelen of de eindrondes winnen, maar jammer genoeg ook verliezen. Als ik er toch ééntje moet uitnemen dan is dat mijn debuut op 16-jarige leeftijd in de match op en tegen Nieuwkerken en een match die we wonnen met 0-1. Eerlijk gezegd ik heb mij altijd overal geamuseerd en genoten van elk moment en al zeker de laatste jaren.”
“Als trainer is Luc De Roover iemand die me altijd zal bijblijven, hij was diegene die me naar de eerste ploeg gebracht heeft. Ook Ludo Janssens is een spilfiguur geweest in de vele jaren die ik onder hem heb gespeeld. De man die altijd in mijn hart zal blijven zitten is Ken Van Roy van HRS Haasdonk. Ken was de eerste zeven jaar mijn T2 en de laatste drie jaar mijn T1 bij de B-ploeg. Ik wil hem bedanken voor al die mooie jaren samen.”
“Wat ik op sportief vlak ga doen moet ik eerlijk gezegd nog wat uitzoeken. Mogelijks speel ik een beetje padel, of ga ik recreatief lopen, of ga ik mij nog wat amuseren bij een veteranenploeg. Wat ik vooral ga doen is mij bezighouden met mijn twee jongens. Ik ben al eens drie jaar jeugdtrainer geweest bij HRS Haasdonk en dat is mij eigenlijk wel bevallen. Misschien ga ik wel mijn diploma’s halen en dan zien we wel waar we terecht komen.”
Voetbal – 3de provinciale E (M) – HRS Haasdonk B
