Bij Juventus Schoonaarde heeft de 37-jarige Preben Delclef, geplaagd door chronische ontstekingen aan zijn achillespezen, beslist om een punt te zetten achter zijn sportieve carrière. Hij wil nu even afstand nemen van het voetbal en samen met zijn gezin genieten van een welverdiende vakantie.
“Sinds enkele seizoenen heb ik enorm veel last van chronische ontstekingen aan mijn beide achillespezen” begint Preben Delclef ons gesprek. “Daardoor was het telkens hard werken om fit te blijven of fit te geraken. Eigenlijk heb ik vorig seizoen al getwijfeld om de schoenen aan de haak te hangen. Ik heb mij toen laten overhalen door spelers, staf en bestuur om er nog een jaartje bij te doen. In de voorbereiding kreeg ik opnieuw snel te maken met achillespeesproblemen. Het gevolg was dat ik de eerste tien wedstrijden van het seizoen heb moeten missen. Op dat moment werd het voor mij duidelijk dat ik er op het einde van het seizoen definitief een punt zou achter zetten.”
“Toen ik onlangs Jan Vertonghen, die eveneens kampte met achillespeesproblemen, over zijn afscheid hoorde vertellen, herkende ik daar heel veel in. Ik heb in mijn hoofd geleidelijk aan afscheid kunnen nemen als speler, daardoor heb ik ook extra genoten van de laatste wedstrijden dat ik tussen de lijnen kon staan.”
“De afscheidswedstrijd tegen Heikant was het perfecte slot. Ik maakte het openingsdoelpunt en we behaalden een mooie 1-3 overwinning. Nadien kreeg ik een warm afscheid van de club, mijn ploegmaats, vrienden en familie. Dat was een moment dat ik altijd zal koesteren.”
“Ik ben toen ik vijf jaar was beginnen voetballen bij E. Aalst. Ik ging toen, als rasechte Aalstenaar, samen met mijn ouders, broer en zus naar elke thuiswedstrijd kijken. We brachten ook heel veel tijd door op het jeugdcomplex. E. Aalst maakte deel uit van ons dagelijks leven. Helaas ging de club in 2002 in vereffening, wat in ons gezin voor veel verdriet zorgde. Vrijwel direct klopte Sporting Lokeren aan, wat voor een serieus dilemma zorgde. Na langs twijfelen heb ik beslist om, samen met nog enkele anderen, de overstap te maken.”
“Ik heb dan rond dezelfde periode ook de overstap gemaakt naar Topsportschool Voetbal in Gent. Op mijn zestiende tekende ik mijn eerste contract bij Lokeren en groeide ik door tot de A-kern. Ik werd ook enkele malen geselecteerd voor het eerste elftal. Helaas gooide een zware enkelblessure roet in het eten.”
“Ik heb dan de overstap gemaakt naar Standaard Wetteren. In mijn eerste seizoen wonnen we niet alleen alle periodetitels, maar werden we ook kampioen in derde nationale. Het seizoen daarna speelden in tweede nationale. Ik ben daarna teruggekeerd naar mijn roots, meer bepaald naar E. Aalste en werden we kampioen in derde nationale.”
“Vervolgens maakte ik de overstap naar derde nationaler KSV Bornem. Daarna ging het richting SK Berlare, waar ik een lange en bijzonder leuke periode heb beleefd. Dit was een fantastische club waar ik toch wel een heel mooie periode heb gekend. Ik kijk daar nog steeds met veel plezier op terug. Na enkele seizoen werd ik er kapitein. Ik heb er veel mooie vriendschappen aan overgehouden. Met Jan Van den Abbeele en Tim Aelbrecht zijn dat zelfs vriendschappen voor het leven geworden.”
“Op mijn 30ste heb ik dan besloten om over te stappen naar Juventus Schoonaarde, waar ik samen met Yannick Boone, één van mijn beste vrienden, kon samen spelen. Kort daarop voegden ook Ward Copers en Jonas Haentjens zich bij de ploeg. Dit maakte het plaatje helemaal compleet. Ik kende de club al vele jaren, ik heb het altijd een zalige club gevonden. Het is een warme, hechte familieclub waar ik me vanaf dag één thuis voelde”
“Wat mij steeds zal bijblijven is de openingswedstrijd met St. Wetteren in tweede nationale tegen Antwerp. We speelden toen voor maar liefst 10.000 supporters en dat op de Bosuil, dat was een onvergetelijke ervaring. De titels in derde nationale, met St. Wetteren en E. Aalst, blijven me eveneens voor altijd bij. Daarnaast denk ik met veel plezier terug aan het fantastische seizoen met SK Berlare, waarin we ver geraakten in de Beker van België en uiteindelijk op het einde van het seizoen maar net de promotie naar 2e amateur misten.”
“Hoewel ik meerdere goede trainers heb gehad, zijn de belangrijkste personen in mijn carrière zonder twijfel mijn ouders geweest. Zij hebben me alle kansen gegeven, zijn me gevolgd tot in elke uithoek van het land en hebben me steeds onvoorwaardelijk gesteund. Hiervoor ben ik hen enorm dankbaar. Wat trainers betreft, maakte Willy Reynders een grote indruk. Hij was een sterke persoonlijkheid met veel charisma, zijn trainingen waren telkens uitdagend, goed opgebouwd en met een hoge funfactor. Op tactisch vlak heeft Wim De Corte de meeste indruk nagelaten, zijn aanpak en wedstrijdanalyses waren van een zeer hoog niveau.”
“Vaak krijg ik de bemerking dat ik actief moet blijven in het voetbal. Ik kreeg ook de kans om dat te doen, maar voor het eerst sinds lang wil ik eens een zomer tegemoet gaan zonder verplichtingen. Ik wil samen met mijn partner Sara en onze twee kinderen, Luna en Mila, volop kunnen genieten van de vakantie.”
“Door te fietsen en te zaalvoetballen met vrienden ga ik zeker sportief bezig blijven. Uiteraard zal ik ook regelmatig een voetbalwedstrijd meepikken van mijn nog actieve voetbalvrienden of van één van mijn vroegere ploegen.”
Voetbal – 2de provinciale C (M) – KFC Juventus Schoonaarde
