Thomas van der Meiren (HRS Haasdonk B) staat niet echt graag in de belangstelling, ook niet bij zijn afscheid. Toch wou hij reageren op onze vraag, uit respect voor de mensen waarmee hij heeft samengewerkt.
“Ik heb al heel wat jaartjes op de teller staan en er komen stilaan wat barstjes in de tank” omkleedt hij zijn beslissing om de schoenen aan de haak te hangen. “Ik was, zelfs op het einde van mijn voetbalcarrière nog steeds de tank waarmee je naar de oorlog kon trekken, al was het er stilaan eentje die soms wat meer tijd nodig had om munitie te herladen. Het werd ook steeds lastiger om vlot te draaien en snel op te trekken. Gelukkig kon ik terugvallen op mijn ervaring en een stevig pantser.”
“In mijn voetbalcarrière heb ik drie liefdes gekend. Waasland en KJV Kruibeke zijn mijn ex-liefjes, maar HRS Haasdonk is uiteindelijk mijn vrouw geworden. En zoals dat gaat, denk je met warmte terug aan de mooie herinneringen met vroegere liefdes, maar voel je ook nog soms de pijn van het afscheid. Toch kan ik met overtuiging zeggen: Haasdonk is de liefde van mijn leven geweest. Niet alleen door de uitstekende leiding en topaccommodatie, maar vooral dankzij de mensen met wie ik heb mogen samenspelen en samenwerken. De laatste vier jaar combineerde ik mijn rol als speler met die van T2 bij de Haasdonkse B-ploeg. Daar was ik de ‘missing link’ in een uitgebreid, maar hecht team.”
“Ik wil hierbij toch wel enkele mensen in de bloemetjes zetten. Ik denk hierbij aan:
- Kinesist Jonas Goovaerts, een man die met zijn vingers kon toveren. Hij wond er nooit doekjes om: je kan spelen of niet. Als je toch het risico wou nemen, dan wel op zijn manier. Eerlijk, kordaat en professioneel.
- Geoffrey Colman, onze afgevaardigde, de man achter de schermen. Hij regelde alles van administratie tot truitjes en water, maar vooral gaf hij zijn ongezouten mening als iemand zijn taken op het veld niet uitvoerde. Geoffrey was véél meer dan een delegee: hij was een volwaardig lid van onze trainersstaf.
- Jorgo Mahieu, de people manager van onze ploeg. Waar ikzelf spelers kon toespreken en motiveren, kon hij hen ook uit moeilijke periodes trekken. Hij had het talent om te slaan én te zalven, een gave waar ik oprecht jaloers op ben.
- En dan tot slot, Ken Van Roy – onze T1. Een man met wie ik jarenlang successen heb gedeeld, maar die er ook op de moeilijke momenten stond. Een meester-motivator die all-in durft te gaan en altijd het respect van zijn spelers verdient. Hij staat dicht bij de groep, maar bewaart de juiste afstand. Voor mij is Ken een soort superheld en ik wil graag geloven dat ik die cape was die hem Superman maakte.”
“Tot mijn laatste minuten op het veld mocht ik nog een meerwaarde zijn, ik kijk dan ook met trots terug op een prachtige carrière. Het was geweldig dat ik mijn laatste voetbalmomenten mocht beleven naast klasbakken als Tom Van Roy, Stef Behiels en Hervé Onana. Dit zijn gasten die het klappen van de zweep kennen en nog steeds hun niveau halen.”
“Ik ga mij sportief voortaan bezighouden met koersen en padel. Tegen het voetbal zeg ik met een warm hart: Dag en bedankt.”
Voetbal – 3de provinciale E (M) – HRS Haasdonk B
