Vrijdagavond stond voor FP ARB Hamme de confrontatie met het Limburgse Pibo Bilzen op het programma. Maar verder dan een 2-2-uitslag kwamen de Wuitens niet. Zo houden ze de Bilzenaren op zes punten afstand.
“Het was een zware wedstrijd”, bevestigt aanvaller Matija Rajh. “We wisten op voorhand dat het doel van onze tegenstander is om het behoud veilig te stellen (Door de algemene forfait van Borgloon staat Bilzen nu op de laatste plaats). Vanaf de eerste minuut stelden zij zich ook zo op. We hadden op zich het spel en balbezit wel in handen en creëerden veel meer kansen. Maar door de goed georganiseerde Bilzense verdediging en een doelman die op een hoog niveau acteerde kwamen we moeilijk tot scoren. Zij straften elke fout van ons af en na dertien minuten spelen keken we tegen een 0-2-achterstand aan. Vervolgens staken we de koppen bij elkaar en zo slaagden we er nog in om er 2-2 van te maken.”
“Er zijn veel goede zaken die we doen, en die we moeten verder zetten”, gaat Rajh verder. “In het aanvallende compartiment hebben we veel kwaliteit. Naar verdediging toe moeten we voor enkele dingen een oplossing zoeken, en fouten tot een minimum beperken. Als de mindere zaken uit de match tegen Bilzen ons niet meer overkomen, en we dat ook oplossen, zullen de volgende resultaten veel beter zijn. Ik denk wel dat we mogen stellen dat we ons goed hebben aangepast aan eerste klasse. Uiteraard is de kwaliteit van de andere teams veel hoger dan die van vorig jaar. Logischerwijze is dit seizoen moeilijker. Maar we trainen meer en dat moet voldoende zijn om in eerste klasse te blijven. Alles begint langzaam op hun plaats te vallen. Ik ben er van overtuigd dat de nabije toekomst nog beter zal zijn.”
Alle spelers in de Hamse kern hebben naast het futsal ook nog een job. “Zo werk ik als landmeter”, vertelt Matija Rajh. “Mijn werk bestaat uit een deel veldwerk, voor metingen en dergelijke, en een deel kantoorwerk, om alles te verwerken. Soms is het moeilijk voor de combinatie met het futsal, maar mijn verlangen en wil zijn groter dan de vermoeidheid. Ik ben er ondertussen aan gewend.”
