Met Manu Smet ( bijna 39 jaar) neemt het basketbal afscheid van een monument. Wie droomt er niet van om na het behalen van de kampioenstitel en de promotie naar eerste landelijke in schoonheid afscheid te kunnen nemen.
“Toen ik als 6-jarige in Zwijndrecht op school zat ben ik beginnen basketbal spelen bij Sobabee” aldus Manu Smet. “Toen ik acht was ben ik naar BBC Bazel gegaan, vervolgens heb ik van mijn 16 tot mijn 26 bij Basics Melsele gespeeld. Het ging toen van de B-ploeg in tweede provinciale naar de A-ploeg in tweede nationale. Daarna volgden Kontich Wolves (3 jaar), BBC Duffel (3 jaar), om dan op mijn 35’ste naar Sint-Niklase Condors te gaan. Daar is het in mijn laatste seizoen gelukt om de promotie van tweede naar eerste landelijke af te dwingen.”
“Omdat basketbal een sport is die fysiek belastend is en we ondertussen met Vera (3 jaar) en Madou (1jaar) twee kindjes hebben denk ik er al een aantal seizoenen aan om te stoppen. Het is echt niet altijd eenvoudig om de verplichtingen die competitief basketbal met zich meebrengen te combineren met een drukker gezinsleven en mijn job.”
“Vier seizoenen geleden kwam ik bij Condors terecht met de bedoeling om te promoveren naar eerste landelijke. Na een half mirakel is ons dat nu gelukt, voor mij dus een ideaal moment om te stoppen.”
“Aangezien ik in mijn carrière het geluk heb gehad om meermaals te promoveren, zijn daaraan heel wat mooie herinneringen gelinkt. Om te beginnen denk ik aan de eerste minuten die ik kreeg als senior bij de A-ploeg van Basics Melsele. We pakten de titel in tweede landelijke met een team dat bijna uitsluitend bestond uit eigen jeugdspelers. Met dit team wonnen we tweemaal de beker van Oost-Vlaanderen. Na een tegenvallend seizoen bleven er maar enkele jeugdspelers meer over en bovendien was het plezier op en naast het veld geminderd.”
“Ik ben toen aar Kontich getrokken, daar hadden we een sterk team en speelden we kampioen in tweede landelijke. De vele overwinningen en de hechte groep maakten er vier topseizoenen van. Helaas kwam er een nieuwe coach die niet in mij geloofde. Het gevolg was dat ik heel laat op het seizoen op zoek moest naar een andere club. Die vond ik een afrit verder, namelijk in Duffel. Hetgeen ik mij daar vooral herinner is de promotie naar tweede landelijke en de vriendschappen met enkele ploegmaten. Vriendschapsbanden die tot op vandaag nog altijd bestaan.”
“Uiteraard is de allermooiste herinnering bewaard gebleven tot op het einde. De club slaagde erin om met een mix van jonge talenten en spelers met ervaring een sterk team samen te stellen. Het leek erop dat we de rol in de titelstrijd moesten lossen, maar met overwinningen tegen concurrenten Panters en Erpe-Mere kende de competitie een onwaarschijnlijk slot. Met maar liefst drie ploegen eindigden we op een gedeelde eerste plaats. Het onderling doelsaldo was in ons voordeel en leverde ons de titel en de promotie op.”
“Op drie matchen voor het einde maakte ik op Lommel, op de buzzer, het beslissende shot voor winst. Gelukkig was Sam De Bock alert genoeg om dit te filmen met zijn gsm. Naar dit moment ga ik de komende jaren af en toe toch nog eens terug bekijken. Dat moment zal mij altijd bijblijven.”
“Wat mij nog meer dan de sportieve successen zal bijblijven is het groepsgebeuren. Dat is hetgeen dat ik vooral zal missen. Basketbal heeft mij heel wat vriendschappen opgeleverd, behalve bij de scheidsrechters wellicht. Sport is emotie en daar kunnen veel scheidsrechters niet altijd begrip voor opbrengen.”
“Door al die jaren heen heb ik veel trainers/coaches gehad, het is niet eenvoudig om er ééntje uit te kiezen. Ik ben wel blij dat Mike Van Den Broeck, destijds assistent-coach bij Kontich en nu headcoach daar schitterend werk levert. Ik geloofde destijds al enorm in zijn kwaliteiten en ben dan ook blij dat hij zijn kans heeft gekregen.”
“Na de laatste competitiematch heb ik altijd enkele weken volledige rust genomen, dat is nu niet anders. Om sportief bezig te zijn zal ik binnenkort wel wat gaan fietsen en padellen. Vanaf september ga ik ook recreatief basketten bij vriendenclub BBC Buvee.”
“Ik heb op dit moment geen ambitie om trainer te worden, even geen verplichtingen meer. Ik sluit niet uit dat ik de toekomst mogelijks een diploma ga halen en hier misschien toch mee ga starten. Veel zal afhangen of mijn dochters ook de liefde voor het basketbal ontwikkelen, al is dat geen probleem als dit niet zo zou zijn. Ik wil ook van de gelegenheid gebruik maken om mijn ouders te danken, zij hebben door de jaren heen enorm veel van hun tijd gewijd aan mijn hobby.”
Basketbal – 2de landelijke (M) – BC Sint-Niklase Condors
